هفته ی بیست وپنجم دوستی من و خدا..............

 

پس در نیکی کردن بر یکدیگر سبقت بگیرید.   بقره148

خدایا...گاهی وقتا فکر می کنم زندگی یک میدان مسابقه است.یک میدان مسابقه که همه در آن می دوند.همه می خواهند از هم جلو بزنند.همه می خواهند برنده بشوند و همه دوست دارند اول باشند.

بعضی ها برای برنده شدن تقلب می کنند.جر زنی می کنند و هزارجور کلک می زنند.برای همین گاهی زندگی تبدیل می شود به مسابقه ای خطرناک.مسابقه ای که خیلی ها در آن زخمی می شوند.

اما چقدر خنده دار می شود شاید خیلی هم گریه دار.اگر آخر مسیر بفهمیم که که مسیر را اشتباهی دویده ایم.آن وقت است که همه بازنده می شویم.

اما خدایا تو خودت آدم ها را به مسابقه دعوت می کنی.البته مسابقه ی خوبی ها.

آدم های خوب هم با هم مسابقه می دهند.توی کارهای خوب از هم جلو می زنند و کسی که بیشتر خوب یکند بیشتر به خدا نزدیک می شود.چه مسابقه ی قشنگی اسن دویدن برای نزدیک شدن به تو...

خدایا چقدر دلم می خواهد در این مسابقه شرکت کنم.مسابقه ا برای رسیدن به تو.

دوست من...

شاید تو هم در مسابقه ای شرکت کرده باشی که تماشاچی های زیادی داشته و شاید برایت دست زده اند و تشویقت کرده اند.شاید برنده شدی شاید هم بازنده.

اما مسابقه هایی هم وجود دارد که هیچ کس جز تو و خدا وفرشته ها در آن نیست.تو نمی دانی تماشاچی ها کجا نشسته اند .تو نمی دانی چه جوری امتیاز می دهند و چه جوری داوری می شود.اما مطمئنی مسابقه ای وجود دارد و داوری وامتیاز.

راستی تو هیج وقت توی چنین مسابقه ای شرکت کرده ای؟نتیجه چه شد؟برنده شدی یا بازنده؟می توانی قصه ی مسابقه ات را بگویی؟؟؟

  

منبع  کتاب نامه های خط خطی اثر عرفان نظر آهاری

نوشته شده در شنبه 88/4/6ساعت 1:39 عصر توسط نظرات ( ) |